არაღირსშესანიშნავური შესანიშნავობები

ვერც ერთი საყოველთაოდ ცნობილი ძეგლი, ვერც ერთი ღირსშესანიშნაობა, ანუ ღირსია-რომ-შენიშნო-ობა ვერ შეედრება იმ შესანიშნავობებს, მხოლოდ შენ რომ გაქვს მონიშნული და შენ რომ იცი.

აი ეს ხე კახისზე, დილის ყავის დასალევი იდეალურად განმატოებული ადგილი მაშინ, როცა დანარჩენი 20 კაცი ბანაკში ყირაზე გადადის.

ის მინდორი, სადრაც ზანავთან რომაა და საბანაკედ გამოდგება

ის ხე, უკიდეგანოდ ბევრი სოკოები რომ ესხა ხვამლის გზაზე

ის ხე, დღემდე რომ მახსოვს შემოდგომის მზის სითბო და ამ ხის ფოთლების ფერები და შრიალები

ტყე, კახეთში, ზეგაანში. ზღაპრული, ცივი, წვიმიანი და უცნაურმოგონებიანი.

ის პლაჟი, სადღაც, ზღვის პირას.

ჩემი ძველი ქენონათი გადაღებული ხავსები

ის მდინარე, რამოდენიმე საათი მარტო რომ ვიჯექი, სანამ სხვები რაღაცეებს ათვალიერებდნენ და ფოტოგადაღებებს ვამუღამებდი

ის მინდორი და წყლის ასაღები ადგილი სვანეთში, შდუგრას ჩანჩქერისკენ მიმავალ გზაზე, ყველას რომ ჩამოვრჩით და ვიჯექით ცვენთვის

ბანაკი, კოცონი, კარტოფილები და ცხელი ყავა.

ის მინდორი, ნუნისში. ჩემი კი არა, ძალიან ბევრი ადამიანის მინდორია, ვინც მანდ ოდესმე ყოფილა, მაგრამ…

აი, მივედი ციხეზე. ავფოფხდი-ჩამოვფოფხდი… მერე?

აი მივედი ეკლესიაში, შევედი-პირჯვარი გადავიწერე-გამოვედი… მერე?

გულწრფელად უნდა ვაღიარო, ჩემს მიერ ნანახი ეკლესია-მონასტრების დაახლოებით 10% მახსოვს, ან შეიძლება კიდევ უფრო ნაკლები.

მოდი, ვაღიაროთ, რომ ბუნება ადამიანზე უფრო კარგი შემოქმედია

და

მოვინახულოთ ის ღირსია-რომ-შენიშნო-ობები, რომლებიც მხოლოდ ჩვენი იქნება და გვემახსოვრება ისეთებად, როგორიც ბუნებამ შექმნა და როგორადაც მხოლოდ ჩვენ დავინახავთ, იმწამინდელი განწყობის/ამინდის/გარემოს/სეზონის/ადამიანების ზეგავლენით.

Advertisements