თვალზეცრემლმომდგარი


წეღან ფეისბუქზე ხაჩიკამ დაწერა:

“ძველი დრო…. კრუსები სტერვები სლიპები ენფფერნლები ხესები… დაჟე ფოთოლიც… :)). ეჰჰჰ … ხო ვითამაშებთ ისევ ყველა?…..”

ხოდა შემომახსენდა ყველაფერი, ის გათენებული ღამეებიც, ნერვების წყვეტები, გაკეთებული თამაშები, სლიპების გუნდი, ენქაუნთერის ღამეული ბოდიალობები, დილის 4 საათზე ომენის ქარხნის ვერგავლილი ეტაპი და მანქანაში უძილობის კაიფში ჩაბჟირებები, თავსატეხებზე კისრის ტეხვა, ყველა თამაშის მერე ელდეპოში შესვლები, (ნეტა რას ფიქრობდა პერსონალი, 30+კაცი რომ შელაგდებოდა დილის 6 საათზე, ყველა ერთნაირად გასვრილ-გატიალებული) ყველაფერი-ყველაფერი გამახსენდა და მომენატრა, ლილოს თურქების(მუსულმანების) დასახლებაში რომ წავედით, საააააადღაც დასაკარგავშიც კი, დამტვრეულ ხიდზე…
დიდს ვერაფერს ვაკეთებდი მე იმ გუნდში, მაგრამ თამაში მომწონდა, პროცესი, აზარტი, ერთხელ ლისის ტბაზე რომ გადავედით ვაშლიჯვრიდან რამაგარი იყო :უსერ:
სამი წლის წინ დაიწყო თუ არ ვცდები, ეს ყველაფერი,აბსოლუტურად შემთხვევით მივეხეტე გარემოებათა გამო და ბოლოს გარემოებებისგან დამოუკიდებლად გავაგრძელე იქ თამაში.რომელიც ჩემთვის 1.5 წლის მერე დასრულდა და ერთ-ერთი ყველაზე მაგარი ეტაპი იყო.
როგორც ვიცი, ახლაც თამაშობენ, ბევრი მათგანი სტრაიკსაც თამაშობს, რაღა ბევრი, ნახევარზე მეტი ჩემ დროს სტრაიკერი იყო, ძველ მონაწილეებს სახეზეც ვცნობ, ოღონდ ძირითადად ნიკებით, სახელები არ ვიცი, და ეჭვი მაქვს, ვინმეს თუ ვახსოვარ, არც იმათ იციან ჩემი ნამდვილი სახელი.(არცაა საჭირო, მაია და პერწკლი აბსოლუტურად სხვადასხვა ტიპაჟია).

ხოდა, უბრალოდ, მე მიყვარს ენქაუნთერი 🙂
პ.ს. არადა რა მწარე ღამეები მახსოვს, განსაკუთრებით ზამთარში, ყინვებში ბოტასებით რომ დავრბოდით იპოდრომზე. (თბილის ჩაცმა ვერ მოვიფიქრე და დასაბრუნებლად დრო და გარემოება არ იყო), რამდენჯერ სახლში მისულს ლოგინზე დაბერტყების თავიღა მქონია და რამდენჯერ მიფიქრია ერთი ამ კოდის დედაც თქო, როცა ვერ ვპოულობდით, მაააგრამ რომ ვიპოვიდი დ არშემჩნეული სახით ვითომცაქარაფერი სხვა რამეზე გადაგვქონდა ყურადღება…

პ.პ.ს. მიყვარს მე ისეთი მოგონებები, რომელიც იმწუთას მწარეა და მერე ტკბილად გახსენდება :ღვინისჭიქიანი სმაილი:

თუ მეტი გინდათ გაიგოთ ჩემზე და ენკაზე დაკლიკეთ ამეებზე
1. http://bunbunland.blogspot.com/2009/01/en.html
2. http://bunbunland.blogspot.com/2008/07/blog-post_216.html (ძალიან გაბრაზებული ვიყავი, მწარედ ნუ განსჯით )
3.http://bunbunland.blogspot.com/2008/06/blog-post_29.html (ღიმილ)

პ.ს. რუსული ჟარგონები არ შეიმჩნიოთ, ენკაში ძალიან ბევრი რუსულენოვანი იყო და შესაბამისად ჩემი იმპერიოდის ლექსიკონიც გამოტენილია რუსული სიტყვებით

ოთხკედელსშუა


რამდენიმე თვეა,ოთხკედელსშუა ვზივარ, ფანჯარაც კი არ მაქვს და გარეთ როგორი ამინდია, არ ვიცი. აქ ყველაფერი სუფთაა, დღეში ორჯერ დეზინფიცირდება მინიმუმ. ჩემი ხელებიც არასოდეს ყოფილა ასეთი სტერილური, თმა კი, რომელიც არასოდეს შემიკრავს, დაწნული კიდია, ჩამომხრჩვალი და უფერული, მუმიასავით.
აქ კვირაში ორჯერ საშინელი ტანჯვით იღუპება მილიარდობით ბაქტერია იმისათვის, რომ ადამიანებმა კომფორტულად და ჯანმრთელად იცხოვრონ. ყოველსაღამოს, გულგრილად ვანთებ ულტრაიისფერ ნათურას და ვხურავ კარს. კარსუკან ცოცხალი ორგანიზმები რჩებიან. (მერე რა რომ მიკრო?)
ჩემს გარშემო არასოდეს ყოფილა ამდენი და ასეთი სისუფთავე, მე კი, უმადურ ცხოველს, მენატრება მტვერი, ჭუჭყი და ტალახიც კი, ლაშქრობაში ხელ-ფეხზე მოცხებული. ვერც წარმოიდგენთ, რა სიამოვნებით წავიდოდი ახლა ჭუჭყიან ტყეში, გავგორდებოდი ძირს და “გავისვრიდი” ხელს “ჭუჭყიან” ბალახზე, შრიალა ფოთლებზე ან ყველაფერზე, რაც გარშემო იქნებოდა.